Według danych z 31 grudnia 2012 r. miasto miało 5234 mieszkańców.
Sąsiednie gminy: Bystra-Sidzina, Jordanów, Raba Wyżna
W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa nowosądeckiego.
- Ratusz miejski zlokalizowany na środku jordanowskiego rynku, wybudowany z cegły, oddany do użytku w 1911 r.; w budynku tym mają siedzibę władze samorządowe miasta oraz Urząd Miasta,
- Kościół parafialny pw. Przenajświętszej Trójcy w Jordanowie z początku XX w. z wyposażeniem z XVI i XVII w. oraz z cmentarzem; w ołtarzu obraz Matki Bożej Trudnego Zawierzenia koronowany w 1994 r.,
- zajazd "Poczekaj" przy ul. Kolejowej 10, pochodzący z początku XVIII w. Na parterze budynku znajdował się zajazd, bowiem tędy prowadził "szlak solny" z Wieliczki na Węgry i tu na posiłek i wypoczynek zatrzymywali się kupcy. W piętrowej części budynku były pokoje (hotel),
- dwór drewniany z 2. poł. XVIII w. (Jordanów-Chrobacze),
- Dąb Wolności na jordanowskich plantach "szubertowskich", posadzony zgodnie z uchwałą Rady Miasta w dniu 21 maja 1919 r. w celu upamiętnienia odzyskania przez Polskę niepodległości.
- Figura św. Jana Nepomucena, znajdująca się na skrzyżowaniu głównych szlaków komunikacyjnych w centrum jordanowskiego rynku, pochodząca z XVIII w. Św. Jan Nepomucen był czczony jako Patron "dobrej sławy" oraz jako opiekun dróg i mostów, a także orędownik w czasie powodzi. Do dnia dzisiejszego zachował się orzeł w koronie wykuty w cokole kamiennej figury, mimo zaborów i wojen, jakimi dotknięta była Polska.
Historia:
Miasto zostało lokowane w 1564 r. przez Wawrzyńca Spytka Jordana z Zakliczyna na terenie wsi Malejowa. Nazwa miasta wywodzi się właśnie od nazwiska jego założyciela. Osada położona była przy skrzyżowaniu szlaków: z Krakowa i Wieliczki (trakt solny) przezMyślenice na Orawę i Węgry oraz szlaku doliną Skawy aż na historyczny Śląsk. W 1581 r. Jordanów uzyskał prawo dorocznychjarmarków, które w XVII w. stały się bardzo znane w południowej części Korony. Sprzedawano tu bydło, płótno oraz sól.
W XIX w. miasto trochę podupadło i miało charakter raczej rolniczy. Ludność Jordanowa ledwie przekraczała tysiąc mieszkańców. Wśród mieszkańców znajdowała się grupa Żydów, z których część należała do miejscowej gminy wyznaniowej żydowskiej.
W latach 20. XX w. do miasta przyłączono sąsiednią wieś Malejową oraz przysiółki Chrobacze i Mąkacz. Tym samym liczba ludności przekroczyła trzy tysiące.
W 1939 r. okolice Jordanowa były miejscem walk 10. Brygady Kawalerii oraz miejscowej ludności z wojskami niemieckimi. Miasto zostało silnie zniszczone w czasie II wojny światowej.
Miasto zostało lokowane w 1564 r. przez Wawrzyńca Spytka Jordana z Zakliczyna na terenie wsi Malejowa. Nazwa miasta wywodzi się właśnie od nazwiska jego założyciela. Osada położona była przy skrzyżowaniu szlaków: z Krakowa i Wieliczki (trakt solny) przezMyślenice na Orawę i Węgry oraz szlaku doliną Skawy aż na historyczny Śląsk. W 1581 r. Jordanów uzyskał prawo dorocznychjarmarków, które w XVII w. stały się bardzo znane w południowej części Korony. Sprzedawano tu bydło, płótno oraz sól.
W XIX w. miasto trochę podupadło i miało charakter raczej rolniczy. Ludność Jordanowa ledwie przekraczała tysiąc mieszkańców. Wśród mieszkańców znajdowała się grupa Żydów, z których część należała do miejscowej gminy wyznaniowej żydowskiej.
W latach 20. XX w. do miasta przyłączono sąsiednią wieś Malejową oraz przysiółki Chrobacze i Mąkacz. Tym samym liczba ludności przekroczyła trzy tysiące.
W 1939 r. okolice Jordanowa były miejscem walk 10. Brygady Kawalerii oraz miejscowej ludności z wojskami niemieckimi. Miasto zostało silnie zniszczone w czasie II wojny światowej.
--->>>Jordanów<<<---
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz